Brak tytułu

znalazłam ją. Siedziała ukryta w koronie zielonych liści. Nieśmiało wychylała pierwsze kosmyki ciepłych kolorów. Tak, to ona przyglądała się zakochanym w parku. Zaprzyjaźniła się ze słońcem, ogrzewającym fakturę ich twarzy. Chwyciła mnie za rękę, pokazała, że szczęście ukryte jest między jutrem, a wspomnieniem. Uległam jej, a ona na palcach, wstąpiła do mojego serca. To ona sprawiła, że kąciki warg unoszą się do góry, zaczarowała zachód słońca, otarła resztki łez. Tylko dłonie mam jeszcze lodowate, spragnione ciepłego dotyku wsparcia.

dziękuję Ci, jesieni