tęsknię

Tęsknię. Za uwodzicielskim spojrzeniem mężczyzny. Pod wpływem, którego pulsująca krew rozrywa tętnice. Za tym tajemniczym, skrytym i pełnym niewysłowionego uczucia, jaki ozdabia niezbadane męskie tęczówki. Który sprawia, że tonę w wodospadach szczęścia i obumieram w rzekach rozpaczy. Tęsknię za dotykiem ciepłych dłoni, które rozpalą moje zlodowaciałe wnętrze. Które rozgrzeją moje lodowate palce. Może delikatnym muśnięciem, lub ciepłym pocałunkiem. Tęsknię za ramionami mężczyzny, w które wtulę szczęśliwą twarz, niespełnione marzenia czy rozszlochane serce. Które sprawią, że cała drżę od nadmiaru uczucia, a każda komórka chłonie zapach, będący mieszanką spełnienia. Ten, który wywołuje wspomnienia, przyprawia o zawroty głowy. Wyrywa dwie dusze, jak element nie pasujący do tego świata. Tęsknię za słowami, które zasypiają na dnie serca, a następnie budzą się w niepogodę duszy. Za herbatą, która smakuje najlepiej. Za kilkugodzinnymi rozmowami z mężczyzną, który rozumie mnie bez słów. Który chce słuchać, odpowiadać, opowiadać. Tęsknie za biciem serca, które jest tak rytmiczne z moim własnym. Za tą męskością, która zwraca uwagę na banalne szczegóły i zapamiętuje. Za brudnym samochodem, słowami, które wywołują łzy, nocna poduszką, wiosennym deszczem. Szczęściem, które nigdy nie nadejdzie...

- Zauważyłaś, ze każdemu naszemu spotkaniu towarzyszy pełnia Księżyca.
- Tak, to jak przeznaczenie. Ten dzisiejszy jest wyjątkowo piękny.
- Piękny, tak jak Ty.