serca już takie są
Pozwoliłam uwieść się wspomnieniom, które spływają z zakurzonych kartek pamiętnika. Chciałam tylko chwilkę z nimi porozmawiać, jednak one wykradły nocny spokój. Wędrowały wokół mego łóżka w postaci czarno-białych filmowych klatek. Niosły ze sobą listki szczęścia i kilkanaście kropel łez. Zostawiona za rogiem przeszłość, powraca. Chciałam odważnie chwycić w dłonie poranek nowego jutra, wyswobodzić się z sieci utkanej z bólu i nieosiągalności,która ciasno oplata duszę. Zmieniony system myślenia, nigdy nie zastąpi odmiennych uderzeń serca, nie zmieni barwy rozmarzonych, smutnych tęczówek. Serca już takie są. Obawiają się zmian, nowych pragnień, przyśpieszonego rytmu bicia.W najgłębszych zakamarkach przechowują momenty, miejsca, daty, osoby, które ociekały niezwykłością. Może uda się uwolnić od wspomnień umysł, jednak serce zaopiekuje się nimi do ostatniego uderzenia. Kobieta posiadająca w sobie kilogramy wrażliwości potrafi czytać z tęczówek zakochanego mężczyzny. Twoim sercem włada ten sam huragan, co moim. Intensywność tajemniczego spojrzenia,sprawiła, że musiałam zatonąć w magnetyzmie Twych oczu. Twoje tęczówki były inne, wyraz twarzy odmienny, nie potrafiłeś tego powstrzymać, tak jak ja nie umiałam oprzeć się Twemu urokowi. Moje ciało drżało, przez spojrzenie, które krążyło wraz z krwią w moim organizmie. Właśnie wtedy byłeś mi tak bliski, a jednocześnie odległy niż kiedykolwiek.
ubierając w słowa to, o czym nie chce mówić
Kiedy już wywołujemy wspomnienia musimy pamiętać o tym, że one kierują same sobą.
OdpowiedzUsuńcichutko, na palcach skradają się i przejmują kontrolę nad dniem dzisiejszym
OdpowiedzUsuńWspomnienia są piękne, lecz niektóre niestety bolą. Musimy tylko pamiętać by nie zawładnęł naszymi umysłami, ale zapomnieć ich nie możemy.
OdpowiedzUsuńZapraszam do mnie: http://zycie-ach-to-ty.blog.onet.pl/
OdpowiedzUsuńwykradając z umysłu całą racjonalność
OdpowiedzUsuńOd rozmowy z nim, czuję jakby robił to z przymusu... Nie chcę go stracić.
OdpowiedzUsuńNie chcesz mówić.. Nie pozwól zawładnąć swoją duszą to jest ten najgorszy sposób zniewolenia wiodący przez tajemnicze spotkania tęczówek..
OdpowiedzUsuńWspomnienia są jak lawina. Poruszy się jeden kamyczek, a spada na nas cały stos kamieni. Często właśnie noc otwiera te pudełeczka pełne wyśnionych już snów i nie pozwala spokojnie zasnąć.
OdpowiedzUsuńPiękny post. Wspomnienia to potężna siła, której lepiej nie budzić, gdy się wie, że można nad nią nie zapanować. U mnie nowy rozdział, [byledopiatku] Opinie mile widziane :)
OdpowiedzUsuń